Cem Adrian / ...

Bir sabah, yalnız uyanınca 

Duymayacaksın, o sesi başucunda 

Bir sabah, olup uyanınca 

Anlayacaksın, dört duvar arasında 

Eninde sonunda, yalnızsın 

Yalnız kalacaksın 

Kalbindeki çiçekler, kuruyup dökülecekler 

Eninde sonunda, yalnızsın 

Yalnız kalacaksın 

Yüzündeki baharlar sararıp solacaklar 

Ve bir sabah yalnızlığın soğuk kollarında 

Tarifi mümkün olmayan, anlatamadığın bir rüyadan sen, 

Yapayalnız uyandığında 

Güneş, eskisi gibi öpüp seni, kirpiklerinde parlamadığında 

Ve temizlemediğinde artık yağmurlar kalbini, 

Ve affedemediğinde artık Tanrı bizi,

Sevmediğinde, konuşmadığında, 

Biz hangi şarkıyla uyuyacağız çocuk 

Kalbim, bir ıslak kelebek 

Nasıl da uçuyor sana 

Nasıl da duymuyor beni 

Eninde sonunda zaman, 

Bir çocuğun katili 

Nasıl da geçiyor ama, 

Nasıl da silmiyor seni 

İçinde dışında 

Hayat, yalanın ta kendisi 

Nasıl da dönüyor dünya 

Nasıl da vermiyor geri 

Elinde yüzünde yalan, 

Bir masalın izleri 

Nasıl da inanıp sana 

Nasıl da ölüyor yine 

Kalbim, bir ıslak kelebek 

Nasıl da inanıp sana 

Nasıl da ölüyor yine.